De complexiteit van internationale verzending kan ontmoedigend zijn, vooral als het aankomt op het beheersen van de Incoterms regels. Deze internationaal erkende handelsvoorwaarden spelen een cruciale rol in het vastleggen van de verantwoordelijkheden van kopers en verkopers bij grensoverschrijdende transacties. Of je nu net begint met e-commerce of je logistieke strategie wilt optimaliseren, een goed begrip van de 11 Incoterms is essentieel voor een vlotte en efficiënte bedrijfsvoering.
In dit artikel geven we een overzicht van de belangrijkste veranderingen in Incoterms 2020, met heldere uitleg en praktische voorbeelden die relevant zijn voor e-commercebedrijven. Je ontdekt hoe je deze handelsvoorwaarden kunt inzetten om risico’s te beperken en de efficiëntie van je toeleveringsketen te vergroten. Klaar om je kennis van Incoterms te vergroten en je e-commerceprocessen te verbeteren?
In deze blog zullen de volgende onderdelen aan bod komen:
In deze blog zullen de volgende onderdelen aan bod komen:
- Wat zijn Incoterms?
- Wanneer worden Incoterms gebruikt?
- Hoe worden Incoterms gebruikt?
- Belang van Incoterms in de internationale handel
- Incoterms 2020: Wat is er nieuw en wat is er veranderd?
- Een gedetailleerd overzicht van de 11 Incoterms
- Hoe kiest je de juiste Incoterm voor je e-commercebedrijf?
Wil je altijd onze expertise over Incoterms bij de hand hebben? Download nu onze handige cheat sheet!
Wat zijn Incoterms?
De Incoterms werden in 1936 ontwikkeld door de Internationale Kamer van Koophandel. Ze dienen als oplossing voor een internationaal handelsprobleem waarbij partijen uit verschillende landen transportafspraken anders kunnen interpreteren.
Het zijn letterlijk gestandaardiseerde internationale leveringsvoorwaarden, die dienen als contract tussen verkoper en koper. Ze beschrijven alle taken, risico’s en kosten die horen bij de transactie van goederen wereldwijd en zijn daarbij de belangrijkste handelsvoorwaarden.
Wanneer worden Incoterms gebruikt?
Incoterms worden gebruikt om afspraken te maken over de belangrijkste contractuele voorwaarden en verantwoordelijkheden binnen de internationale handel. Ze regelen onder andere de export, import en doorvoer van goederen. Zaken zoals het transportcontract, de transportverzekering, de locatie van levering en risico-overdracht, en informatieverplichtingen worden door de Incoterms vastgelegd.
In totaal zijn er 11 verschillende Incoterms. Het belangrijkste verschil tussen deze internationale handelsvoorwaarden is het punt waarop het risico verschuift van de verkoper naar de koper. Dus vanaf welk moment is de koper verantwoordelijk voor:
- de transportkosten
- het risico van verzending
- de verzekering
Incoterms geven antwoord op de volgende vragen:
Welke partij verantwoordelijk is voor …
- de verzendkosten?
- de verzekeringskosten?
- de invoerkosten?
- douane-inklaring?
- transport en waar gaat dit naartoe?
- aansprakelijk voor de goederen en tot wanneer?
Kortom, Incoterms bieden een oplossing voor het probleem van verschillende interpretaties van transportovereenkomsten door handelspartijen uit verschillende landen. Ze werden voor het eerst vastgelegd in 1936 en sindsdien zeven keer aangepast. Om de tien jaar worden de regels bijgewerkt om in te spelen op nieuwe omstandigheden. De meest recente versie is Incoterms 2020.
Welke functies hebben de Incoterms?
Het moge duidelijk zijn dat Incoterms een functie hebben: ze spelen een grote rol in het internationaal verzenden van goederen. We zetten de verschillende functies voor je op een rij:
Belangrijkste functies van de Incoterms
- Standaardisatie: Zorgt ervoor dat alle partijen het eens zijn over de voorwaarden.
- Kostenverdeling: welke contractpartner draagt welke kosten?
- Verdeling van verplichtingen: welke contractpartner neemt welke verplichtingen op welk traject op zich?
- Risico-overdracht: welke contractpartner dekt welk risico op welk moment?
- Verbeterde communicatie: Vergemakkelijkt betere communicatie en begrip tussen internationale handelspartners.
Overige functies van de Incoterms
- Goederendocumenten: welke contractpartner koopt de benodigde goederendocumenten?
- Douane: welke contractpartner is verantwoordelijk voor de inklaring?
- Vervoersdocumenten: welke contractpartner koopt welke transportdocumenten?
- Scheepvaartverzekering: welke contractpartner verzekert de goederen voor welk gedeelte van het transport?
- Informatie: welke contractpartner informeert de ander op welk tijdstip en waarover?
- Goedereninspectie: welke contractpartner voert de goedereninspectie uit?
- Verpakking: welke contractpartner bepaalt het type en de verpakkingsmethode?
Hoe gebruik je Incoterms?
Met Incoterms zet je afspraken zwart op wit. Wanneer je producten gaat verzenden buiten de EU, zet je de Incoterms op je commercial invoice, samen met de juiste HS codes.
Daarnaast is het belangrijk om de Incoterms te vermelden in je algemene voorwaarden. Je dient je klant namelijk te informeren over wie bijvoorbeeld verantwoordelijk is voor douanekosten. Jij als verkoper bepaalt welke incoterm je gebruikt.
Houd er wel rekening mee dat niet alle vervoerders iedere incoterm ondersteunen. Ga dit dus altijd even na bij de vervoerder waarmee je internationaal wilt verzenden.
Het belang van Incoterms in de internationale handel
Incoterms zijn essentieel in de internationale handel omdat ze een gestandaardiseerde set regels bieden die misverstanden tussen kopers en verkopers uit verschillende landen helpen voorkomen. Door duidelijk te definiëren wie verantwoordelijk is voor verzending, verzekering, douane en andere logistiek, zorgen Incoterms ervoor dat beide partijen hun verplichtingen begrijpen en helpen ze kostbare geschillen te voorkomen. Ze stroomlijnen het hele proces, waardoor de wereldwijde handel soepeler en voorspelbaarder wordt, wat vooral cruciaal is in de snelle wereld van e-commerce.
Door Incoterms te gebruiken, kunnen bedrijven met meer vertrouwen en efficiëntie door de complexiteit van internationale handel navigeren, wat uiteindelijk leidt tot meer succesvolle en winstgevende transacties.
Wil je meer weten over hoe je jouw internationale verzending kostenefficiënter kunt maken? Bekijk dan onze blog 12 tips om te besparen op je verzendkosten.
Gewijzigde Incoterms: 2020 vs 2010
Hoewel de Incoterms van 2010 van kracht blijven, gaan uiteindelijk steeds meer bedrijven over naar de Incoterms van 2020. Het is belangrijk om hier in mee te gaan om verwarring te voorkomen. Dit zijn de veranderingen per 2020 ten opzichte van 2010:
- DAT is veranderd in DPU: Delivered at Terminal is gewijzigd naar Delivered at Place Unloaded. Dit omdat goederen niet alleen geleverd kunnen worden bij een terminal of dok, maar ook op een ander punt, zoals een fabriek of magazijn.
- De optie on-board Bill of Lading (BL) is toegevoegd aan de FCA: in de verkoopovereenkomst kan worden bepaald dat er een Bill of Lading moet worden afgegeven. De Bill of Lading geeft aan dat goederen aan boord zijn geladen. De koper geeft de vervoerder daarbij de opdracht om deze ‘notitie aan boord’ aan de verkoper af te geven.
- CIF en CIP bevatten verschillende niveaus van verzekeringsdekking: bij de CIP is de verkoper verplicht om een uitgebreide transportverzekering af te sluiten. Voor CIF geldt een verplichting voor een verzekering met minimale dekking.
- FCA, DAP, DPU en DPP optie tot eigen vervoermiddelen: voor deze Incoterms is het mogelijk om met eigen vervoermiddelen het vervoer van goederen te regelen.
Een gedetailleerd overzicht van de 11 Incoterms
Hier volgt een gedetailleerd overzicht van elke Incoterm, samen met praktische voorbeelden van hoe ze worden gebruikt in internationale verzendingen.
Incoterms 2020 overzicht
Grofweg kun je verschil maken tussen twee soorten Incoterms: standaard Incoterms en Incoterms specifiek voor zeevracht en binnenvaart.
1) EXW – Ex Works
Verkoper moet koper toegang geven tot goederen op een afgesproken locatie. Vanaf dat moment draagt de koper bijna alle kosten en risico’s tijdens het verzendproces.
Voorbeeld: Een fabrikant in Duitsland verkoopt machines aan een koper in Brazilië. De koper regelt het ophalen bij het magazijn van de fabrikant en zorgt voor al het daaropvolgende transport en de douaneafhandeling.
2) FCA – Free Carrier
De verkoper moet de goederen op eigen risico en op eigen kosten ter beschikking stellen op eigen terrein of een afgesproken plaats. In beide gevallen is de verkoper verantwoordelijk voor de uitklaring van de goederen voor export. Er kan worden overeengekomen dat de koper opdracht moet geven aan de vervoerder om een “Bill of Lading (BL) met notitie aan boord over te dragen aan de verkoper.
Voorbeeld: Een kledingexporteur in Italië levert kleding aan een expediteur in een lokale haven. De koper in Japan regelt de verzending van de haven naar zijn magazijn.
De verkoper heeft dezelfde verantwoordelijkheden als bij FCA, maar betaalt in dit geval ook de leveringskosten.
Voorbeeld: Een Frans wijnhuis verkoopt een zending aan een detailhandelaar in Canada en betaalt voor het vervoer naar de haven van Montreal. De koper behandelt de goederen vervolgens vanaf de haven.
4) CIP – Carriage Insurance Paid To
Dezelfde verkoper verantwoordelijkheden als bij CPT, alleen is de verkoper in dit geval verplicht om de verzekering met hoge dekkingsgraad te betalen. Partijen kunnen wel apart overeenkomen om een beperkte dekking te hanteren.
Voorbeeld: Een technisch bedrijf in de VS verzendt elektronica naar een distributeur in Australië en betaalt zowel de transportkosten als de verzekering tot de goederen Sydney bereiken.
5) DAP – Delivered At Place
Verkoper draagt de kosten en risico’s tijdens het transport van de goederen tot een afgesproken adres. Zodra de goederen op dit adres zijn aangekomen en gereed zijn om te lossen, gaat het risico over naar de koper
Voorbeeld: Een meubelfabrikant in Zweden levert een partij tafels aan het magazijn van een koper in Londen. De koper neemt de verantwoordelijkheid over bij aankomst.
6) DPU – Delivered at Place Unloaded
De verkoper is verantwoordelijk voor de kosten en risico’s van de levering van goederen naar een afgesproken bestemming waar goederen uitgeladen kunnen worden voor verder transport. De verkopende partij regelt de douane en lost de goederen op de afgesproken plek. De koper regelt de inklaring en de eventueel hiermee verbonden rechten.
Voorbeeld: Een bedrijf in China verzendt machines naar een fabriek in Mexico en regelt al het transport en het lossen op de plaats van bestemming. De koper neemt het over na het lossen.
7) DDP – Deliverd Duty Paid
De verkoper draagt de kosten en het risico van het transport, voert de export- en import verantwoordelijkheden uit en betaalt de eventuele importrechten. Zodra de goederen op het adres zijn aangekomen en gereed zijn om te lossen, gaat het risico over naar de koper.
Voorbeeld: Een Canadese leverancier levert medische apparatuur aan een ziekenhuis in het Verenigd Koninkrijk en betaalt alle transportkosten, invoerrechten en -formaliteiten.
8) FAS – Free Alongside Ship
De verkoper draagt alle kosten en risico’s tot de goederen naast het schip zijn geleverd. Vanaf dat punt is het risico voor de koper en regelt hij ook de export uitklaring en import inklaring.
Voorbeeld: Een landbouwexporteur in Argentinië levert sojabonen aan een schip in Buenos Aires. De koper regelt het laden en de daaropvolgende verscheping naar hun bestemming.
9) FOB – Free On Board
De verkoper draagt alle kosten en risico’s tot de goederen aan boord van het schip zijn en regelt ook de export uitklaring. Zodra de goederen geleverd zijn op het schip, draagt de koper alle verantwoordelijkheden.
Voorbeeld: Een leverancier in Thailand verzendt rijst naar een koper in Egypte en neemt de verantwoordelijkheid totdat de rijst in de haven van Bangkok op een schip is geladen.
10) CFR – Cost And Freight
Voor de verkoper en koper geldt hetzelfde als bij FOB, maar in dit geval moet de verkoper ook het vervoer van de goederen naar de haven betalen.
Voorbeeld: Een machinefabrikant in Japan verzendt apparatuur naar een klant in India en dekt de verzendkosten naar de haven van Mumbai, terwijl de koper het risico op zich neemt zodra de goederen aan boord zijn.
11) CIF – Cost, Insurance and Freight
De verkoper heeft dezelfde verplichtingen als bij CFR, maar betaalt ook de (minimale) verzekeringskosten. Een uitgebreidere verzekering moet de koper zelf betalen.
Voorbeeld: Een leverancier van auto-onderdelen in Zuid-Korea verkoopt onderdelen aan een dealer in Zuid-Afrika en betaalt voor verzending en verzekering naar de haven van Durban. De koper is verantwoordelijk voor een eventuele aanvullende verzekering.
Incoterms Groepen
Om de grootste verschillen tussen de Incoterms inzichtelijker te maken, kunnen ze worden onderverdeeld in vier groepen:
- Groep E: EXW is de enige “ collection ” Incoterm. Bijna alle kosten en risico’s zijn de verantwoordelijkheid van de koper tijdens het hele verzendproces.
- Groep F: FCA, FAS en FOB zijn de drie Incoterms waarbij de verkoper niet de kosten en risico’s van het hoofdtransport dekt. Zodra de goederen worden overhandigd aan de vervoerder, worden de kosten en het risico van het hoofdtransport overgedragen aan de koper.
- Groep C: CPT, CIP, CFR en CIF zijn de vier Incoterms waarbij de verkoper alle kosten van het hoofdtransport moet dragen. Zodra de goederen aan de vervoerder worden overhandigd, gaat alleen het transportrisico over op de koper. De kosten en eventuele verzekering blijven het risico van de verkopende partij.
- Groep D: DAP, DPU en DPP zijn de drie Incoterms waarbij de verkopende partij alle kosten en risico’s draagt tot de aankomst van de goederen op een overeengekomen bestemming.
Overzicht van de verplichtingen van de koper en verkoper
In het onderstaande overzicht kun je in één oogopslag zien welke partij de verantwoordelijkheden en verplichtingen heeft, bijvoorbeeld voor het laden van bestellingen op transport of het betalen van belastingen. De verplichtingen van de verkoper zijn blauw gemarkeerd en die van de koper zijn rood gemarkeerd.
Welke incoterms moet ik gebruiken?
Voor webshops die internationaal verkopen, is DAP (Delivered At Place) de meest gebruikte Incoterm. DAP betekent simpelweg dat je als verkoper de verzendkosten betaalt, de verzekering regelt en de exportdocumenten opstelt. De ontvanger betaalt de eventuele invoer- en douanekosten. Als je niet zeker weet welke Incoterm je moet gebruiken, raden we aan DAP te overwegen als een goede keuze voor een B2C-webshop die internationaal verkoopt.
Internationaal verzenden met Sendcloud
Ben je van plan om internationaal te verzenden? Of wil je je internationale verzendstrategie optimaliseren? Dan hebben we goed nieuws voor je! Met de internationale verzending van Sendcloud kun je je webshop verbinden met alle grote vervoerders, waaronder DHL, DPD, UPS en GLS.
Je automatiseert eenvoudig elk onderdeel van je verzendproces: van het afdrukken van verzendlabels tot het verzenden van gepersonaliseerde tracking meldingen en het afhandelen van retouren.
Wat Sendcloud onderscheidt, is ons vermogen om automatisch op maat gemaakte formulieren te genereren met alle benodigde informatie, wat zorgt voor een soepel en papierloos proces. Zelfs als een vervoerder geen papierloos verzenden ondersteunt, zorgen wij voor de benodigde documenten.
Daarnaast profiteer je direct van de gunstige internationale verzendvoorwaarden die Sendcloud heeft onderhandeld met vervoerders. Denk hierbij aan Paperless Trade met DHL en UPS, automatische import van douane-informatie vanuit Shopify en API-integraties, en toegang tot een breed netwerk van vervoerders in heel Europa. Benieuwd wat dit voor jouw webshop oplevert?
Ontdek nu hoe Sendcloud werkt – meld je gratis aan!
